Նայում եմ Կարպիս Փաշոյանի «137.2» հաղորդումը: Պահ կա, ուր թվարկվում է, թե ովքեր կլինեն, ըստ Ադրբեջանի, հանցագործների ցուցակում: ՈՒ տրվում է նաև, ՀՀ Հիմնադիր նախագահի անունը:

Քանի որ մեր «ընդդիմադիր» դաշտի որոշ գործիչներին և գործիքներին առաջիկա ընտրություններին հնարավոր ընդդիմադիր դերակատար դառնալու թեստային առաջադրանք է իջեցված, իսկ որոշներն էլ կարծում են, որ կարող են հավակնել դրան առանց casting-ի հրավերի և առանց իշխանության հետ համաձայնեցնելու, ապա բացատրեմ հանգամանորեն:

Ընկերներիցս շատերն ասում են, որ նախկին նիկոլական չի լինում: Լինու՞մ է, թե ոչ, այս հարցին պատասխանելու համար պետք է նախ հասկանանք՝ իսկ ի՞նչ է նշանակում նիկոլական...

Արդեն վեց ամիս է, ինչ «Սրբազան պայքար» շարժման ներկայացուցիչները՝ Բագրատ արքեպիսկոպոս Գալստանյանի գլխավորությամբ, ակտիվ քաղաքական պայքար են մղում ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի իշխանության դեմ՝ պահանջելով իշխանությունների հրաժարականը։ Շարժումը ձևավորվեց այն բանից հետո, երբ 2024 թվականի ապրիլի 19-ին Երևանի և Բաքվի միջև ձեռք բերված պայմանավորվածություններից հետո, Տավուշի մարզում սկսվեց սահմանազատման գործընթացը։ Հանրության ճնշող մեծամասնության համար նման գործարքը դավաճանություն է թվում, որը միայն մեծացնում է լարվածությունը հասարակության մեջ։

Ժամանակին անոնսվեց Երասխում ամերիկյան կապիտալով մետաղաձուլական գործարանի կառուցման մասին։ Հիշում եմ՝ այդ օրերին մի ցնծություն էր, թե բա՝ դե թող Ադրբեջանը համարձակվի կրակել ամերիկյան կապիտալի վրա...

Չի՛ եղել ու չկա՛ հայ-իրանական ու հայ-թուրքական պետական սահման:

Իրականում նիկոլը մի խնդիր ունի լուծելու՝ ամեն գնով Հայաստանի երրորդ հանրապետությունը սարքել Հայաստանի առաջին հանրապետություն և որպես դրա արդյունք՝ դառնալ որևէ մեկ ռեգիոնալ պետության գաղութը:

Սա գիտե՞ք ինչու է ամենուր հեծանիվ քշում. շատ պարզ, որ ուշադրություն շեղի իրական քաղաքական օրակարգերից, որոնց մասով նա ՀՀ-ի շահերի դեմ քայլեր է անում տարբեր մայրաքաղաքներում, վերջինը՝ Մոսկվայում: Մինչդեռ, առավել շատ քննարկվում է նրա հեծանիվ քշելը, այդ թվում՝ օտար երկրների մեդիաների ծաղրական անդրադարձերը սրա հեծանիվ քշելուն:

Մոսկվայում՝ ԱՊՀ արտաքին գործերի նախարարների խորհրդի նիստի շրջանակում, Հայաստանը չի միացել «Եվրասիայում անվտանգության ապահովման սկզբունքների» և «Միջազգային հարաբերություններում միակողմանի միջոցների կիրառման անթույլատրելիության» վերաբերյալ հայտարարություններին:

Հայաստանի ռազմական գնումները, որոնք պարբերաբար ներկայացվում են քանակական և մոդելային կտրվածքով, խիստ խոցելիություն են ապահովում մեր երկրի պաշտպանական համակարգի համար: